męski dylemat: kobieta czy gra?

Ostatnio często spaceruje z Natalią po mieście. Czasem chodzimy tylko po zwykłe zakupy, czasem po prostu, żeby nie siedzieć w domu przed monitorem. Chodzi też o to, żeby miło spędzając czas poprawić kondycję fizyczną i może zrzucić  trochę zbędnych kilogramów. Nie o tym jednak chciałem pisać tym razem. Chcę podzielić się uwagami na temat panów mijanych na ulicach naszego miasta w ciągu ostatnich dwóch tygodni. Tak się składa, że we wspomnianym okresie udało się nam trzy razy podsłuchać rozmowy mężczyzn idących za nami bądź mijanych przez nas. We wszystkich tych trzech przypadkach panowie poruszali ten sam temat a mianowicie był to temat gier komputerowych. Dla mnie był to szok. Panowie byli tylko trochę młodsi ode mnie a rozmawiali właśnie ma ten temat. Dodam, że ani razu nie słyszałem rozmów mężczyzn o kobietach. Dla mnie to dziwne, zwłaszcza latem gdy wszystkie kobiety od dziecka do staruszki, chcą czy nie chcą pokazują więcej swojego ciała niż w innych porach roku. I tak się teraz zastanawiam czy gry komputerowe nie zastępują powoli młodym mężczyznom kobiet. Bezsprzecznie kobieta dla mężczyzny jest świetną rozrywką. Budzi w nim emocje, dostarcza adrenaliny, sprawia, że mężczyźnie chce się cokolwiek zrobić. Co sprytniejsze sztuki powodują, że mężczyzna nie śpi, nie je i nie może się skupić na niczym poza kobietą, a gdy się już uda mężczyźnie wkupić w łaskę kobiety to może się czuć jakby Pana Boga za nogi złapał. Kobieta potrafi być jak narkotyk i skutecznie zabija czas mężczyźnie. I teraz tak sobie myślę o grach komputerowych. Przecież gry komputerowe spełniają te same funkcje dla mężczyzny co kobiety. Gry komputerowe też bardzo miło uprzyjemniają mężczyźnie czas. Dostarczają emocji, adrenaliny. Mężczyźni mogą grać godzinami i mogą myśleć tylko o grze. Dostarczają radości. Poza tymi wspólnymi cechami kobiet i gier, gry mają szereg cech, które czynią je atrakcyjniejszymi w stosunku do kobiet. Łatwiej je zdobyć, akceptują nas takimi jakimi jesteśmy. Gdy akurat chcemy zrobić sobie przerwę w grze to ją wyłączamy. Kobiet się nie da wyłączyć. Gdy w grze robimy coś źle, nie możemy przejść na wyższy poziom to możemy próbować do skutku. Natomiast jeden błąd w relacji z kobietą może oznaczać koniec gry. No cóż może trochę przesadzam. Może nie można tak porównywać kobiet i gier. Gra co prawda nie odrzuci ale tez nie przytuli. Z drugiej jednak strony takie porównanie ma sens gdy mężczyzna musi wybrać komu chce poświęcić czas: swojej ulubionej grze czy swojej ukochanej kobiecie. Boleśnie się o tym przekonałem gdy grałem pewnego razu w grę na komputerze u Natalii. Poprosiłem Natalię o dodatkowe 15 minut, które przeciągnęły się do 25 minut. Usłyszałem wtedy bolesne słowa, między innymi albo gra albo ja i dużo, dużo groźnych zwrotów, a o sankcjach karnych zastosowanych przez moją narzeczoną to już nawet nic nie wspomnę. Tak naprawdę nie uważam, że gry zaczynają zastępować kobiety. Niestety jednak coraz więcej czasu mężczyźni poświęcają grom kosztem zdobywania kobiet. Nie wiem czy to takie szkodliwe zjawisko. W sumie facet nie może myśleć tylko o kobiecie bo by zwariował. Według mnie złotą myślą, jest to, że kobiety i gry działają na mężczyzn jak narkotyk. A złotym środkiem w takim przypadku jest umiar i równowaga. Panowie nie mogą przesadzać z jednym i drugim i żaden z tych „narkotyków” nie może mieć przewagi. Chociaż kobieta może trochę przeważać nad grą ale nigdy do końca tak, że mężczyzna nie zachowa choć części swojej autonomii no i oczywiście ta przewaga nie może być za darmo. Kobieta musi się postarać i zasłużyć na to, żeby mieć większy wpływ na mężczyznę niż gra czy jakakolwiek jego rozrywka. Według mnie nic za darmo, nawet lub zwłaszcza w związku.