budżet domowy: o skąpstwie, oszczędności, rozrzutności i inwestowaniu,

Przypomniało mi się dawne zadanie jakie dostałem na lekcji przedsiębiorczości, które miałem zrobić gdy byłem jeszcze w liceum. Zadanie polegało na tym, żeby podliczyć za ile pieniędzy jestem w stanie przeżyć przez miesiąc. Musiałem dokładnie wyliczyć ile bochenków chleba zjem, ile zużyje cukru, mąki, masła. Nie mogłem zapomnieć oczywiście o opłatach za media, drobnych przyjemnościach, no i ubraniach, lekach, nieprzewidzianych wydatkach. Po zrobieniu tego zadania doceniłem swoją matkę. Bo ja za tyle ile mama miała na utrzymanie siebie, mnie i mojego brata bym nie przeżył. Przyznam się, że wtedy nie byłem świadom ile kosztuje dokładnie cukier, mąka, ogólnie produkty spożywcze i ile ich zużywam w ciągu miesiąca. Zadanie musiałem robić z pomocą mamy. Wydaje mi się, że takie zadanie powinno robić się raz na rok w klasach gimnazjalnych i licealnych, gdzie młodzież nie pyta się skąd rodzice biorą pieniądze tylko chcą mieć nowy gadżet, ciuch czy pieniądze na rozrywkę.

Będąc w wieku licealnym byłem bardzo oszczędnym młodzieńcem. Nie piłem, nie paliłem, nie imprezowałem. Nie podążałem za aktualną modą, nie liczyła się dla mnie metka, wolałem kupić coś zawsze w klasycznym kroju, zresztą zostało mi to do dzisiaj. Nawet tak sobie wtedy mówiłem, że dziewczyny będę sobie szukał dopiero jak będę miał jakieś własne pieniądze. I tak właśnie było. Dopiero na studiach, gdy podjąłem się pierwszej zarobkowej pracy i zdobyłem pieniądze, zacząłem szukać szczęścia u kobiet, tzn kobiety już od podstawówki zaczęły interesować mnie bardziej niż sport jednak zacząłem myśleć o związku z kimś dopiero na studiach. Wiadomo, że związek kosztuje, wypada pójść do kina, dyskoteki, na lody a to wszystko przecież kosztuje. Moja oszczędność brała się z tego, że w domu się nie przelewało, niczego mi nie brakowało, rachunki były płacone regularnie, ale od śmierci ojca nie stać nas było na zbędne wydatki a raczej, stać było nas tylko na te niezbędne.

Do dziś mi ta moja oszczędność została. Nigdy nie brałem żadnej pożyczki, kredytu czym się szczycę. Po znalezieniu stałej pracy nie zacząłem jakoś więcej pieniędzy wydawać. Odkąd moja kieszeń stała się zasobniejsza zacząłem sobie pozwalać tylko na codzienne kupno słodyczy co niestety okazało się bardzo zgubne dla mojej sylwetki. Reszta pieniędzy zasilała stopniowo moje oszczędności w banku. 

Teraz jak jestem z Natalią zastanawiam się czy bardziej jestem oszczędny czy skąpy, a może ta moja oszczędność jest pozorna. Na jedne rzeczy nie wydaje nic a na inne wcale mi nie żal pieniędzy. Tak naprawdę nie szkoda mi pieniędzy na słodycze, tzn zawsze coś mam schowane na wieczór, na remonty, cieszy się moje serce i raduje jak widzę, gdy moja siedziba pięknieje no i oczywiście na moją Natalię. Natalia ma zupełnie inne podejście do pieniędzy niż ja. Chociaż nie powiedziałbym, że jest rozrzutna. Nie żąda ode mnie drogich prezentów, nie muszę jej zabierać do drogich miejsc. Tak naprawdę nie szkoda jej pieniędzy tylko na kosmetyki i książki. Czasami mnie irytuje ile wydaje pieniędzy, przeważnie swoich i w tym ostatnich zaskurniaków na kosmetyk czy nową książkę. No ale przecież każdemu z nas się coś od życia należy. Nie potrafię sam siebie ocenić czy jestem skąpy czy oszczędny. Nie potrafię jednoznacznie ocenić mojej Natalii. Z pewnością ja lepiej się czuję jak mam jakąś większą sumę na koncie na czarną godzinę, natomiast Natalia jest bardziej skłonna do inwestowania pieniędzy, bardziej skłonna do ryzyka. Pewnie nie raz moja Natalia w duchu sobie myśli o mnie jak o skąpcu gdy pytam o pochodzenie nowej książki lub kosmetyku widząc fakturę lub pudełko od kuriera. Z drugiej strony Natalia już mi zwróciła raz uwagę gdy według niej kupiłem za drogie spodnie i zwracała uwagę na bezcelowość kupna rowerów czy karty telewizyjnej. Budżet domowy to kolejny powód do kłótni i płaszczyzna gdzie każda ze stron związku musi iść bezwzględnie na jakieś ustępstwa co jest konieczne dla przetrwania związku jak powietrze jest potrzebne do oddychania.