Kilka słów o błędach językowych i histerii z nimi związanej

Gdy czytam swoje wpisy na blogu po jakimś czasie nieraz zauważam błędy językowe. Przyznam się, że zwykle nie chce mi się ich poprawiać, no chyba, że ktoś mi zwróci uwagę. Sporej części błędów pewnie nawet nie jestem świadomy. Mimo to nie boję się publikować i wyrażać na piśmie swoich poglądów. Raczej nie zdarza mi się, żeby ktoś mi zwracał uwagę, że robię rażące błędy. Pewnie, dlatego że moi czytelnicy tak jak i ja uważają, że ważniejsza jest przekazywana treść, jej forma, wniosek płynący z wypowiedzi niż to, czy napisany tekst jest bezbłędny pod względem ortograficznym i gramatycznym.

Oczywiście wszystko ma swoje granice. Uważam, że granicą po przekroczeniu, której błędy językowe powinny zacząć razić i należy je wytykać jest sytuacja, w której niewłaściwie użyte słowa powodują, że przekazywana informacja staje się niezrozumiała, lub wręcz odwrotnie, gdy błędy powodują, że treść staje się nie zamierzenie wieloznaczna. Do momentu, w którym rozumiem czytany tekst to brak przecinka, błąd ortograficzny czy inny błąd językowy nie podwyższają mi ciśnienia.

Znaczenie ma też ilość popełnianych błędów. Gdy „byczki” pasą się w napisanym tekście stadami to niestety trzeba przyznać, że takiego tekstu po prostu nie chce się czytać.

Na szczęście są edytory tekstu poprawiające chociażby błędy ortograficzne, ale niestety nie pomogą w każdej sytuacji. Swego czasu pisząc notkę o feministkach, chcąc im dopiec, narysowałem moje wyobrażenie typowej feministki i podpisałem zwrotem, w którym użyłem brzydkiego słowa na h. a wszyscy przecież wiedzą, że powinno być na ch. Rysunek stał się dodatkową atrakcją notki a ja autentycznie się czerwieniłem i zastanawiałem się jak mogłem zrobić taki błąd.

Można, więc teraz zadać pytanie czy według mnie należy się przejmować błędami językowymi i zwracać uwagę autorowi, gdy popełnia jakiś błąd językowy czy też nie. Według mnie zasady są po to by się do nich stosować, toteż należy znać zasady pisowni i przynajmniej należy próbować je zachowywać. Zasady językowe są po to, by język był uniwersalny, by był zrozumiały dla wszystkich tak samo, toteż, gdy nikt nie zwracałby uwagi na pisownię, gramatykę, znaczenie słów, odmianę to pewnie przestalibyśmy rozumieć to, co sobie chcemy przekazywać wzajemnie. Z drugiej jednak strony uważam, że nie można dyskredytować czyjejś wypowiedzi, podważać czyjejś inteligencji tylko z powodu, że ten ktoś popełnił wyrażając swoje zdanie jakieś błędy językowe, nie odnosząc się do przekazywanej treści. Przychodzi mi do głowy głośna ostatnio sprawa z Krystyną Pawłowicz i zastanawianiem się, która forma jest poprawna „wziąć” czy „wziąść” Hehe chyba „wziąć” jednak tak pokazuje edytor tekstu. No, ale do rzeczy. Nikt nie dyskutował z Pawłowicz o tym, co napisała tylko każdy, ją krytykował, bo użyła słowa „wziąść” w swojej wypowiedzi. Przychodzi mi do głowy jeszcze taka ciekawostka, że w starożytnym Rzymie w pewnym momencie doszło już do takiego absurdu, że np. jeżeli nie wyklepało się odpowiedniej formułki, w odpowiednim momencie i kolejności przed Sądem to można było z tego powodu przegrać sprawę, i bez znaczenia było czy było się czemuś winny czy nie. Dziś na szczęście do takich absurdów jeszcze nie dochodzi, ale wydaje mi się, że niestety w tym złym kierunku to idzie, i wiem, ze sporo osób jest takich, którzy uważają, że popełnienie błędu językowego znaczy tyle, co „ nie masz racji, bo zrobiłeś błąd językowy i mało tego znaczy również, że jesteś głupi” Daleko nie muszę szukać, moja Natalia strasznie się irytuje gdy używam "ciekawo czy..." zamiast "ciekawe czy..." (No Natalio będziemy musieli to jednak zweryfikować, bo edytor nie pokazuje błędu). Przychodzą mi też do głowy przypadki znane z pracy, np gdy komuś coś nie należy się bo nie ma zaświadczenia a ma tylko protokół, z którego wynika to samo co z zaświadczenia i podpisane jest przez tą samą osobę co podpisuje zaświadczenia lub ostatnio co mnie spotkało, gdy ktoś się upierał, że coś jest źle napisane bo użyłem zwrotu "podjął działalność na nowo" zamiast "wznowił działalność" choć z treści tekstu jasno wynikało jaka sytuacja miała miejsce.

Tak podsumowując uważam, że trzeba promować umiejętność prawidłowego wypowiadania się, przyznając np. tytuły „mistrzów mowy polskiej”, bo tu chodzi o podtrzymywanie umiejętności rozumienia się wzajemnie i faktycznie najlepszym mówcom trzeba przyznawać tytuły mistrzowskie. Z drugiej jednak strony nie można ganić przesadnie osób, które przyłapało się na błędzie, zakazywać wypowiadania się z tego powodu oraz zakładania z góry, że osoba popełniająca błąd nie ma racji i że ma niski iloraz inteligencji. Takie jest moje zdanie. Gdyby najmądrzejsi byli poloniści to oni by rządzili polską a jak wszyscy wiemy politykom daleko do mistrzów mowy polskiej, chociaż w laniu wody i mówieniu o niczym, odwracaniu kota ogonem są genialni.

Na zdjęciu jest uroczy mostek, który odkryłem jeżdżąc rowerem w wolny dzień, jeździłem niestety samotnie.

I jeszcze ogłoszenie parafialne: Koko Loko wraca prawdopodobnie w niedzielę, mam w końcu pomysł jak potoczy się ta historia, właściwie mam pomysły na kolejne cztery odcinki ale czy je zrobię zależy od tego czy się wam ta historia nie przeje zbytnio.