Sezon na miłość a dwie połówki jabłka

Tak się składa, że dni się robią coraz dłuższe i jak idę do pracy i z niej wychodzę to jest jeszcze widno, przez co mogę dostrzec, że w końcu nastała moja najbardziej ulubiona pora roku czyli wiosna. Trawa się zieleni, drzewa zaczynają kwitnąć, kwiaty pachnąć, owady wydają z siebie wiosenne dźwięki ale co najważniejsze jeszcze nie gryzą i kąsają. W powietrzu unosi się woń chętnych do kopulacji zwierząt, szykujących się na wiosenną orgię, której owocem będzie przekazanie życia. Trudno, żeby w ten okres i ludzkie serce mocniej nie zabiło. Moje już dawno jest zajęte, ale mam świadomość, że wiele ludzkich serc teraz właśnie mocniej chciałoby zabić a musi usychać z tęsknoty do innej osoby. 

Spotkałem się wczoraj z bratem i jej narzeczoną i chwilę rozmawialiśmy o jego koledze, który dobił właśnie trzydziestki, a który wciąż nie może znaleźć sobie życiowej partnerki. Zastanawialiśmy się co jest z nim nie tak. I nie bardzo coś mogę powiedzieć złego na jego temat. Jest dość przystojny, przynajmniej trzeba powiedzieć, że nie jest brzydki. Może nie jest za bogaty, ale prace ma, coś tam potencjalnej dziewczynie może zaoferować. Nie jest napaleńcem, z tego co wiem na pierwszych randkach nie chce się całować a o seksie to nawet nie pomyśli. Jedyną jego wadą to jest sknerstwo, ale ponoć na  pierwsze randki nie żałuje grosza. Nasze dziewczyny zgodnie przyznały, że mu nie wychodzi bo za bardzo chce, że nalega na spotkania, mówi o dopiero poznanych dziewczynach jak o narzeczonych, chciałby od razu pominąć etap narzeczeństwa najlepiej, idealizuje każdą kobietę i mówi, że są dobre, rozsądne piękne.  Od razu gotów jest oddać się siebie całego. Ponoć kobiety takie zachowanie odstrasza, że niby facet wychodzi na zdesperowanego i budzi to strach. No ale przed czym się pytam? Co w tym jest złego, że ktoś bardzo chce? Z drugiej strony moja narzeczona ma wiele koleżanek, które są już w sile wieku ( czyli ok trzydziestki) a są same, jakoś adoratorów na horyzoncie u nich nie dostrzegam, choć wydaje się, że same nie chcą dokończyć swojego żywota. Nic nie robią żeby się ich status na facebooku zmienił i tylko czekają a jak już się im ktoś trafi to głównie tylko oceniają, zamiast dostrzec pozytywy. Nie są jakimś ułomkami, nie są najbrzydsze, są wykształcone, mają swoje dziwactwa ale która kobieta ich nie ma? I teraz tak sobie zadaję pytanie, czemu tak wiele osób jest samotnych pomimo tego, że większość z tych osób marzy o związku, tęskni za drugą osobą. 

Teraz stawiam odważną tezę. Wydaje się mi, że to przez fałszywy mit wpajany przez media o idealnym związku złożonego z dwóch połówek jabłka. Ludzie wierzą w idealną miłość, wierzą, że Bóg przeznaczył dla nas idealną drugą połówkę, a naszym zadaniem jest tylko ją znaleźć. Rzadko się to udaje ale jak się uda skleić już te raz rozdzielone połówki to już potem jest raj na ziemi i taki związek, że śpiewa się o nim w piosenkach, kręci filmy, pisze wiersze. Kłamstwo! Miłość w żadnym wypadku nie jest jak połówka jakiegoś tam owocu. Ludzie mają w podświadomości zapisany wzór takiej idealnej miłości i potem jak już dochodzi do pierwszej randki to szukają u osoby z którą się spotkali samych wad zamiast szukać pozytywów. Kobieta sobie myśli, łysy, brzydki, albo małomówny, nieśmiały czy też nie śmierdzi kasą, zamiast dostrzec, że facet ma charakter, dobre serce, poczucie humoru czy też inną pozytywną cechę. Facet często sobie myśli ale brzydka laska a sam wygląda jakby pociąg po nim przejechał. Przez to mamy wiele samotnych serc w społeczeństwie, które tak naprawdę usychają ze zgryzoty, bo do samotności nie zostały stworzone. Miłość zdecydowanie nie jest jak dwie połówki tego samego jabłka. Miłość, trzymając się już tak produktów żywnościowych jest bardziej jak mleczko do kawy, ziemniaczek do schabowego , czasem jak wisienka do tortu. Do kapusty nigdy nie będzie pasowało awokado czy mandarynka tak jak pasuje groch. Mimo, że po kapuście i grochu czasem są wzdęcia to i tak trzeba powiedzieć, że jest to najlepsze połączenie. Moja Natalia wymyśliła jeszcze, że miłość może być jak ładowarka i kontakt. Też według mnie bardzo trafne porównanie. Im szybciej ludzie zrozumieją, że miłość nie musi oznaczać ideału i że niekoniecznie tylko jedna osoba na całym świecie jest im przeznaczona to tym lepiej dla tych ludzi i mniej straconego na tęsknocie czasu.