nauki przedmałżeńskie - część I - wspólnota małżeńska

Jak większość moich czytelników wie, jestem zaręczony, w przyszłym roku planuję zmienić stan cywilny. Wśród spraw, które muszę z narzeczoną pozałatwiać przed tym jakże cudownym dniem jest między innymi obowiązek zaliczenia nauk przedmałżeńskich. Zastanawialiśmy się nad dwudniowymi weekendowymi kursami organizowanymi przez zakonników bądź kursami połączonymi z wypoczynkiem oczywiście za dodatkową opłatą prowadzone przez księży jak i osoby świeckie. Zdecydowaliśmy się jednak na kurs prowadzony przez księży w parafii mojej Natalii, który ma polegać na uczestniczeniu w godzinnych lekcjach odbywających się po mszy niedzielnej przez dziesięć kolejnych niedziel. Wybraliśmy tą formę nauk przedmałżeńskich ponieważ czasowo nam najbardziej odpowiada, nie dotyka naszych finansów no i jakby nie było sprawia, że głębsza refleksja nad małżeństwem trwa nie tylko weekend ale całe dziesięć tygodni.

Wczoraj byliśmy pierwszy raz i przyznam wam, że jestem bardzo rozczarowany. Już opowiadam jakie mam refleksje po tej pierwszej nauce przedmałżeńskiej. Było ok dziesięciu innych par, nie powiem byłem wystraszony, że ksiądz będzie zadawał dziwne pytania ale z drugiej strony byłem przepełniony nadzieją, że usłyszę jakieś praktyczne wskazówki dotyczące instytucji małżeństwa. Miałem nadzieję, że usłyszę jakąś naukę w takim stylu jak mój kolega usłyszał na swoim kursie "że faceci są jak iskry, szybko się rozpalają i szybko gasną a kobiety są jak węgiel, trudno rozpalić ale jak się to uda to trudno potem je zagasić". Natalia widząc moją twarz pełną niepokoju, oczekiwania na to co będzie - świetnie się bawiła. Widziałem jak się cieszyła co mi oczywiście się nie podobało, ale pomyślałem sobie "niech ma tą krótką chwilę radości", przynajmniej ona się dobrze bawi. Tematem spotkania miało być coś o wspólnocie małżeńskiej. I prawdę mówiąc nic się o tej wspólnocie nie dowiedziałem, poza jakimś tam pitu-pitu, że jeszcze nie jesteśmy małżeństwem, że jesteśmy dwoje a nie jedno, że jedno dopiero po małżeństwie, że wspólnota małżeńska oznacza wspólny budżet bo inaczej to nie ma sensu no i żebyśmy się dobrze zastanowili jeszcze bo nie tak łatwo uzyskać unieważnienie małżeństwa, że przysięgamy do końca życia. No i tyle było o wspólnocie małżeństwa. Dowiedziałem się za to, że ksiądz, który prowadził nauki dopiero został przeniesiony do parafii i że został "wrobiony" w te nauki, że ma nadzieję, że w przyszłym tygodniu będzie ktoś inny prowadził oraz, że jak będzie ciekawszy temat to porozmawia sobie z nami więcej wtedy bo o wspólnocie małżeńskiej to nie chce mu się gadać. Ksiądz zapytał nas tylko ile w zwyczaju taka lekcja trwa. Pomyślałem sobie, że ksiądz nowy, jeszcze nie przygotowany, że za tydzień będzie lepiej, ale gdy usłyszałem od innych par, że zwykle taka nauka trwa 20 minut to już wiedziałem, że ciekawiej za tydzień nie będzie. Cała pierwsza nauka z dziesięciu przewidzianych trwała 15 minut.

Ot i tyle, myślałem, że będę dziś mógł napisać długą i pouczającą notkę o wspólnocie małżeńskiej ale niestety nic więcej się nie dowiedziałem. Przynajmniej księża prowadzący nauki przedmałżeńskie w parafii Natalii szanują czas wiernych. Naszła mnie tylko taka refleksja, że jeżeli coś jest za darmo to bardzo się nam to w życiu nie przysłuży, nawet jeżeli ofiarują to nam księża. Chociaż, kto wie jak to będzie za tydzień.